یاوران کتاب

 

باید کتاب را بست

باید بلند شد

 

در امتداد  وقت  قدم زد

 

گل را نگاه کرد

 

ابهام را شنید

 

باید دوید تا ته بودن

 

 

باید به بوی خاک فنا  رفت

 

 

به ملتقای درخت و خدا رسید....

 

                                         سهراب سپهری