در هنگام خواندن حزب پنجم قرآن کریم حتما آیه 154 سوره ی بقره را خوانده اید که می فرماید:
« وَلا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لا تَشْعُرُونَ »
ترجمه:
به آنها که در راه خدا کشته می شوند مرده نگویید بلکه آنها زنده اند ولی شما نمی فهمید.
شان نزول:
گفته اند این آیه درباره کشته شدگان میدان جنگ بدر که چهارده نفر بودند ( شش نفر از مهاجران و هشت نفر از انصار) نازل شد. بعد از پایان جنگ عده ای می گفتند فلان کس مرد ، در آیه بالا قرآن با صراحت آنها را از اطلاق کلمه «مرده» بر شهیدان نهی می کند.
تفسیر:
در هر نهضتی گروهی از مردم خود را کنار می کشند و علاوه براینکه خود کاری نمی کنند با قیافه های مختلفی دیگران را نیز دلسرد می کنند. و همینکه پیشامدی رخ دهد تاسف خورده قیام را بی نتیجه می پندارند.
قرآن کریم در موارد متعدد ازین دسته سخن به میان آورده و آنها را سخت سرزنش کرده است.
از جمله هرگاه شخصی در میدان جهاد شهید می شد می گفتند فلانی مرد و با اظهار تاسف فراوان دیگران را مضطرب می ساختند.
خداوند در پاسخ این گفته های مسموم پرده از روی این حقیقت برمی دارد و در این آیه صریحا می گوید : که حق ندارید کسانی را که در راه خدا جان می دهند « مرده « بخوانید بلکه آنها زنده اند شما زندگی آنها را درک نمی کنید آنان زنده هستند و از مزایای زندگی پرشکوهی برخوردارند و از روزیهای الهی استفاده می کنند، با یکدیگر سخن می گویند و خشنودند.
ضمنا این آیه موضوع حیات و زندگی برزخی انسان (زندگی پس از مرگ و قبل از رستاخیز) را به روشنی اثبات می کند.
منبع: تفسیر نمونه، ج1 ، تفسیر ذیل آیه 154 سوره بقره
