سفارش تبلیغ
صبا ویژن

یاوران کتاب

                          

جملات قصار از نهج البلاغه:                                             

وَ قَالَ ع إِنَّ هَذِهِ اَلْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ اَلْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ اَلْحِکَمِ

و فرمود ( ع ) : این دلها هم ملول مى‏شوند ، آنسان ، که تن‏ها ملول مى‏شوند . پس براى شادمان ساختنشان سخنان نغز و حکمت‏آمیز بجویید .

 وَ قَالَ ع کُنْ سَمْحاً وَ لاَ تَکُنْ مُبَذِّراً وَ کُنْ مُقَدِّراً وَ لاَ تَکُنْ مُقَتِّراً

و فرمود ( ع ) : بخشنده باش و اسرافکار مباش و میانه‏رو باش و سختگیر مباش .

 وَ قَالَ ع لِسَانُ اَلْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ اَلْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ قال الرضی و هذا من المعانی العجیبة الشریفة و المراد به أن العاقل لا یطلق لسانه إلا بعد مشاورة الرویة و مؤامرة الفکرة و الأحمق تسبق حذفات لسانه و فلتات کلامه مراجعة فکره و مماخضة رأیه فکأن لسان العاقل تابع لقلبه و کأن قلب الأحمق تابع للسانه

و فرمود ( ع ) : زبان خردمند آن سوى دل اوست و دل بى‏خرد آن سوى زبانش. رضى گوید : این از معانى عجیب و شریف است . مراد این است که عاقل زبان نمى‏گشاید مگر پس از آنکه با اندیشه و فکر خود مشورت کند و بى‏خرد ، سخنان بیهوده‏اش بر فکر و تأمل و اندیشه‏اش پیشى گیرد . گویى زبان عاقل ، تابع دل اوست و دل احمق ، تابع زبان اوست

 وَ قَالَ ع عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَ مَعَهُ اَلاِسْتِغْفَارُ

و فرمود ( ع ) : در شگفتم از کسى که از رحمت خداوند نومید مى‏شود و حال آنکه ، توان آمرزش خواستنش هست .

 وَ قَالَ ع اَلْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ یَنْفَدُ قال الرضی و قد روی هذا الکلام عن النبی ص :

و فرمود ( ع ) : قناعت ثروتى است که از میان نرود . این سخن از پیامبر ( ص ) هم روایت شده است .

 وَ قَالَ ع اَلصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَکْرَهُ وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ

و فرمود ( ع ) : صبر بر دو گونه است : یکى صبر در آنچه آن را ناخوش مى‏دارى و یکى صبر از آنچه دوستش مى‏دارى

 وَ قَالَ ع لاَ تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ اَلْقَلِیلِ فَإِنَّ اَلْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ

و فرمود ( ع ) : از بخشش اندک شرمنده مباش ، زیرا نومید ساختن ، اندکتر از آن است .

 وَ قَالَ ع لاَ یَتْرُکُ اَلنَّاسُ شَیْئاً مِنْ أَمْرِ دِینِهِمْ لاِسْتِصْلاَحِ دُنْیَاهُمْ إِلاَّ فَتَحَ اَللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ

و فرمود ( ع ) : مردم ، هیچیک ، از امور دینى را براى بهبود امور دنیوى ترک نکنند جز آنکه ، خداوند برایشان وضعى پیش آورد که زیانش بیش از سودش باشد .