کبرياي توبه را بشکن ! پشيماني بس است

از جواهر خانه ي خالي نگهباني بس است

ترس جاي عشق جولان داد و شک جاي يقين

آبرو داري کن اي زاهد ! مسلماني بس است

خلق دل سنگ اند و من آيينه با خود مي برم

بشکنيدم دوستان ! دشنام پنهاني بس است

يوسف از تعبير خواب مصريان دل سرد شد

هفتصد سال است مي بارد ! فراواني بس است

نسل پشت نسل تنها امتحان پس مي دهيم

ديگر انساني نخواهد بود قرباني بس است

بر سر خوان تو تنها کفر نعمت مي کنيم !

سفره ات را جمع کن اي عشق ! مهماني بس است !