صداقت آن است که در پی افشای بی صداقتی دیگران نباشی.
صداقت، ننگرستین به مردم است با دیده ی شک.
صداقت، درختی است که آرامش بار میدهد و نه اضطراب و تشویش.
صداقت، با پاکی تو از راه میرسد و بدان که سعی در خرج کردن صداقت، عین بی صداقتی است.
صداقت، رفتار یکسان توست در برابر توامند و ناتوان.
صداقت، دوستی دلهاست و عدم صداقت دوستی اذهان است.
دم زدن مدام از صداقت، نشانه ی بی صداقتی است.
آن اندازه که سکوت و خاموشی، صداقت است، سخن گفتن صداقت نیست!
شایعترین علت عدم صداقت، واداشتن دیگران به صداقت است چرا که این بیانی غیر مستقیم است از عدم صداقت آنها!
گل صداقت در لحظات بی ذهنی کامل میشکفد.
سخن از روی صداقت، خود، سوگند است، پس ....
وقتی دروغ کسی را به رویش آوردی،باید خود را آماده شنیدن دروغ های صادقانه کنی!
بر گرفته از کتاب کوچک اخلاق (نوشته دکتر شاهرخ شاه پرویزی)
